Ang Saya ! May Natanggap Akong Karangalan ^^

Mahal kong Talaarawan,

    Ngayon ang huling araw ng aming pagsusulit para sa ikaapat na markahan. Medyo hindi na ako kinakabahan dahil Math nalang ang natitirang mahirap na asignatura at ang iba ay medyo madali na.

    Medyo nagdikit-dikit yata ang mga upuan ngayon hindi tulad kahapon kaya kabi-kabila ang mga tanungan at silipan ng sagot at hindi sila sinisita parati ng aming guro. dahil abala din sa pagrerekord ng aming mga marka. Naiinis talaga ako kapag ganito dahil minsan halos lahat ay pumapasa samantalang ako ay bagsak lalo na sa asignaturang A.P. pero minsan iniisip ko na lamang na ayus lang iyon dahil hindi naman mababago ng isang pirasong bagsak na papel ang hinaharap ko.

    Matapos kaming kumuha ng pagsusulit ay hindi muna kami agad umuwi dahil may programa pang isinagawa si Gng. Mixto para sa mga magkakamit ng karangalan sa mga gumawa ng maikling pelikula at blog. Kinabahan talaga ako nang ako ay tumugtog dahil hindi ko inakala na may iba pa palang pangkat kaming kasama. Hindi ko rin inaasahan na isa ako sa mga nagkamit ng karangalan sa mga gumawa ng blog. Natuwa talaga ako dahil ngayon lamang ako nagkamit ng karangalan sa mula asignaturang Filipino.

    Hindi muna ako umuwi dahil ipinatawag ako ni Gng. Cabrera at ipinaalam sa akin na bumaba ng dalawa ang aking marka sa A.P. mula sa 84 ay naging 82 pati na rin ang iba ko pang kasama sa pagpipinta at hindi pa niya alam kung tataas pa iyon kapag naiwasto at naidagdag ang tama ng aming mga papel mula sa ikaapat na markahang pagsusulit. Matapos niyang sabihin iyon ay hindi kaagad niya ako pinauwi dahil inutusan pa niya akong magwasto ng mga papel. Nang maidagdag niya ang aking puntos ay mabuti daw at umabot. Napag-isip-isip ko na siguro kaya iyon tumaas ay dahil pinagwasto niya ako ng mga papel at nagdagdag ng puntos dahil imposible namang umabot iyon eh bagsak nga yung papel ko. Pero kahit ganoon ay masaya pa rin akong umuwi dahil tumaas siya kahit papaano at sa natanggap kong karangalan.

    Pagdating ko sa bahay ay ayaw maniwala ni mama na ako ang may pinakamahusay sa paggamit ng wikang filipino sa blog. Habang nagkokompyuter ako ay dumating si papa at nagalit nang makita ang pusa namin na kinakain yung ulam namin tapos ibubuntong kay mama yung galit dahil sira daw yung hawakan ng kawali.

    Iyon lamang ang bagay na kinakainisan ko kay papa, mainitin ang ulo at palaging ibinubunton sa iba ang galit at ang mga bagay na hindi naman dapat problemahin ay pinoproblema kaya ako ay tumigil sa paggamit ng kompyuter at natulog kahit hapon na dahil sa inis. Nang magising ako ay hindi ko namalayang umaga na pala.