Mahal
kong Talaarawan,
Ngayon ang huling araw ng aming pagsusulit
para sa ikaapat na markahan. Medyo hindi na ako kinakabahan dahil Math nalang
ang natitirang mahirap na asignatura at ang iba ay medyo madali na.
Medyo nagdikit-dikit yata ang mga upuan ngayon
hindi tulad kahapon kaya kabi-kabila ang mga tanungan at silipan ng sagot at
hindi sila sinisita parati ng aming guro. dahil abala din sa pagrerekord ng
aming mga marka. Naiinis talaga ako kapag ganito dahil minsan halos lahat ay
pumapasa samantalang ako ay bagsak lalo na sa asignaturang A.P. pero minsan
iniisip ko na lamang na ayus lang iyon dahil hindi naman mababago ng isang
pirasong bagsak na papel ang hinaharap ko.
Matapos kaming kumuha ng pagsusulit ay hindi
muna kami agad umuwi dahil may programa pang isinagawa si Gng. Mixto para sa
mga magkakamit ng karangalan sa mga gumawa ng maikling pelikula at blog.
Kinabahan talaga ako nang ako ay tumugtog dahil hindi ko inakala na may iba pa
palang pangkat kaming kasama. Hindi ko rin inaasahan na isa ako sa mga nagkamit
ng karangalan sa mga gumawa ng blog. Natuwa talaga ako dahil ngayon lamang ako
nagkamit ng karangalan sa mula asignaturang Filipino.
Hindi muna ako umuwi dahil ipinatawag ako ni
Gng. Cabrera at ipinaalam sa akin na bumaba ng dalawa ang aking marka sa A.P.
mula sa 84 ay naging 82 pati na rin ang iba ko pang kasama sa pagpipinta at
hindi pa niya alam kung tataas pa iyon kapag naiwasto at naidagdag ang tama ng
aming mga papel mula sa ikaapat na markahang pagsusulit. Matapos niyang sabihin
iyon ay hindi kaagad niya ako pinauwi dahil inutusan pa niya akong magwasto ng
mga papel. Nang maidagdag niya ang aking puntos ay mabuti daw at umabot.
Napag-isip-isip ko na siguro kaya iyon tumaas ay dahil pinagwasto niya ako ng
mga papel at nagdagdag ng puntos dahil imposible namang umabot iyon eh bagsak
nga yung papel ko. Pero kahit ganoon ay masaya pa rin akong umuwi dahil tumaas
siya kahit papaano at sa natanggap kong karangalan.
Pagdating ko sa bahay ay ayaw maniwala ni
mama na ako ang may pinakamahusay sa paggamit ng wikang filipino sa blog.
Habang nagkokompyuter ako ay dumating si papa at nagalit nang makita ang pusa
namin na kinakain yung ulam namin tapos ibubuntong kay mama yung galit dahil
sira daw yung hawakan ng kawali.
Iyon lamang ang bagay na kinakainisan ko kay
papa, mainitin ang ulo at palaging ibinubunton sa iba ang galit at ang mga
bagay na hindi naman dapat problemahin ay pinoproblema kaya ako ay tumigil sa
paggamit ng kompyuter at natulog kahit hapon na dahil sa inis. Nang magising
ako ay hindi ko namalayang umaga na pala.