Tapos Na Rin Ang Aking Speech sa Wakas !

Mahal kong Talaarawan,

    Sobrang lumuwag ang aking paghinga nang ako ay makapag-speech na at lubos pa akong natuwa nang marami ang nakinig sa aking speech na may pamagat na We only remember when we are in need na nangangaral na tsaka lamang natin naaalala ang Panginoon kung tayo ay may pinagdadaanan. Pagkatapos ng aming klase ay pumunta pa ako kasama ang aking mga kagrupo sa bahay ni Medel na aking kaklase upang ipagpatuloy ang aming isinasagawang MTV na proyekto namin sa E.P. Sobrang nakakapagod talaga at sumakit ng husto ang mga daliri ko sa paulit-ulit na pag-iintro dahil ako ang tumutugtog kaso palaging may mali ang kanilang pag-awit kaya kami'y paulit-ulit. Pag-uwi ko sa bahay ay kumain muna ako ng panghapunan at naparami ang nakain ko dahil hindi pa ako nananghalian kaya sobra akong nagutom. Nang makakain na ay nagkompyuter na ako dahil magpapasa ako ng mga pelikulang pinapanood ko sa memory card dahil nais ko rin na mapanood ito ng aking kaibigan na si Jeanette Necor upang makarelate siya sa mga kinikwento ko sa kanya. Ginawa ko ito habang ginagawa ko ang aking takdang-aralin sa Filipino.